بذر گوجه فرنگی سان مارزانو یک بذر ارگانیک میباشد.
گوجه فرنگی سان مارزانو به رنگ قرمز بوده .سایز آن متوسط بوده و باردهی آن متوسط می باشد.طعم آن شیرین و کاربرد سس و سالاد دارد.مقدار باردهی در هر بوته حدود 25 کیلو میباشد.
گوجه موزی قرمز یک واریته خاص و بسیار زیبا از گوجه فرنگی با قوه نامیه بالا و وارداتی میباشد.
این گوجه فرمی کشیده و شکلی جذاب شبیه موز دارد و همچنین بسیار گوشتیتر بوده و دانه کمتری دارد.علت استفاده بیشتر از گوجه موزی به این دلیل است که طعم و مزه آن شیرینتر و مقدار اسیدی آن کمتر میباشد.این گوجه خوش رنگ تقریباً مثل گوجه سان مارزانو کشیده بوده و طول هریک از میوهها به ۶ تا ۱۰ سانتیمتر و یا بیشتر نیز میرسد.
کاشت گوجه موزی همانند گوجههای معمولی بوده و مدت زمان باردهی آن معمولاً ۷۰ روز بعد از کاشت بذر میباشد. کاشت این گوجه مانند دیگر گوجهها آسان بوده و به راحتی میتوان آن را در گلدان و باغچه پرورش داد.
راهنمای کاشت بذر گوجه فرنگی
1. درصورتی که بذر گوجه فرنگی داشته باشید،برای پرورش نشاء خاک باغچه یاگلدان راشیاردهیدوبذررابریزید و به اندازه دو برابر حجم بذر روی آن ها خاک بپاشید.
2. هر روز به بذرها آب دهید.با آبپاش آبیاری کنیدتابذرهاجابجانشوند.کاشتن بذردرعمق بیشتر،دو ایراددارد، اول اینکه امکان خفگی بذروجودداردودیگری دیرترسبزشدن بذرهاست.
3. بعد از جوانه زدن بذرها، صبر کنید تا قد آن ها به ۵ تا ۱۰ سانتی متر برسد.
این جوانه های بلند شده نشاء هستند. نشاء ها را با ریشه به آرامی از خاک بیرون آورید و هر نشاء را در یک گلدان بکارید.
4. اگر بخواهید آن ها را در باغچه بکاری بهتر است فاصله هر نشاء تقریبا بین ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر باشد. اگر به اندازه کافی جا ندارید سعی کنید تعداد زیادی نشاء تولید نکنید؛ که مجبور شوید آن ها را در مساحت کمی جا دهید.
5. بهتر است خاک کمی سبک باشد که آبیاری به خوبی انجام شود.
مثلا می توانید مخلوطی از کوکو پیت و خاک باغچه را استفاده کنید.
6. به این گیاه دست نزنید تا به ارتفاع ۳۰ سانتی متر برسد. سپس اگر پاجوش داشت جدا کنید.
کمی که بلندتر شد برگ های پائینی را هرس کنید و ساقه را به کمک یک طناب نازک ببندید و سر دیگه طناب را به بالا وصل کنید تا بوته بتواند دور این طناب بالا رفته و روی زمین نیافتد.
7. گوجه فرنگی نیاز به خاک همیشه مرطوب دارد؛ اما نه خیس!
نکته دیگر در مورد آبیاری اینکه گوجه فرنگی دوست ندارد از غروب به بعد آبیاری شود.
پس در طول روز آبیاری را انجام بدهید. و در فصول گرم سال به آب بیشتری نیاز دارد.
8. هر دو هفته یک بار هم می توانید از کودهای مایع استفاده کنید. سه عنصر اصلی برای گوجه فرنگی، فسفر، پتاسیم و ازت است.
9. هروقت گیاهتان گل دادشاخه راکمی تکان دهیدتاگرده هاپخش شوند؛به این ترتیب قدرت باروری گیاه رابالا می بریدگیاه راقرارداد. فاصله ی بین گیاهان درگلدان حداقل ۵ سانتی مترباشد.
خاک
گوجه فرنگی را در هر نوع خاک میتوان کاشت، بهشرط آنکه از زهکش خوب برخوردار باشد و از نظر مواد غذایی نیز کاملاً غنی و آفتابگیر باشد. اراضی شنی برای تولید محصول زودرس بر سایر انواع خاکها ترجیح داده میشوند؛ زیرا زودتر گرم میگردند. در نقاطی که تداوم دوره برداشت میسر است و دوره رشد طولانی است، برای برداشت حداکثر محصول، توصیه میشود از خاکهای رسی و سیلتی-لومی استفاده شود؛ ولی این خاکها بهوسیله مواد آلی و کودهای حیوانی سرک شوند. گوجه فرنگی یکی از سبزیهایی است که اسیدی بودن خاک را خوب تحمل میکند و مناسبترین pH برای حداکثر رشد آن بین 5/5 تا 7 است. چنانچه زمین زهکشی خوبی نداشته باشد، باعث بیماریهای زیادی از قبیل پوسیدگی میوه و پژمردگی باکتریایی در گوجه فرنگی میشود.
تهیه زمین
در نواحی سردسیر بهتر است در پاییز زمین شخم زده شود. اگر بنا به دلایلی این کار در اسفندماه ممکن نباشد، هر موقع که زمین گاورو شد، بهمحض مساعد شدن هوا باید این کار انجام گیرد. چنانچه کود دامی تازه مصرف میشود بهتر است همزمان با شخم پاییزه آن به زمین داده شود. اگر زمین اسفند یا فروردین شخم بخورد، باید از کود دامی پوسیده استفاده شود. پس از شخم پاییزه در فروردین بهوسیله دیسک سنگین کلوخههای حاصله از شخم نرم خواهند شد و زمین بهصورت جوی و پشته در خواهد آمد. فاصله بین دو نهر نسبت به پاکوتاه بودن بوته بین 60 تا 100 سانتیمتر در نظر گرفته میشود.
کود
زمین گوجه فرنگی باید از نظر مواد غذایی و مواد آلی غنی باشد. مقدار کود دامی که به زمین گوجه فرنگی داده میشود، به حاصلخیزی خاک، نوع زمین، محصول قبلی، میزان کود دادهشده برای کشت قبلی، مواد آلی خاک، رطوبت خاک، فصل کشت، رقم گوجه فرنگی و شاید روش کاشت بستگی دارد. برای این منظور مقدار 20 تا 30 تن در هکتار کود دامی پوسیده مناسب است. کود دامی در هر موقع که به زمین داده میشود، باید حتماً با شخم به زیر خاک برده شود. آزمایشهای مختلف نشان داده است که گوجه فرنگی در ردیف سبزیهایی است که بیشترین عکسالعمل را نسبت به حاصلخیزی خاک نشان میدهد.
استفاده از کودهای شیمیایی کامل در افزایش میزان محصول آن نقش عمدهای دارد. البته میزان کود ازت و فسفر باید بیشتر از پتاسیم آن باشد. مقدار 250 تا 300 کیلوگرم ازت در جند مرحله و 150 تا 200 کیلوگرم فسفر و در صورت نیاز 100 تا 150 کیلوگرم پتاسیم توصیه میشود. از عناصر دیگری که در میزان محصول گوجه فرنگی تأثیر بسیار خوبی دارد، عنصر گوگرد است که در این صورت بهتر است کودهای گوگردی را در برنامه خود قرار دهیم. سولفات آمونیوم از جمله کودهای شیمیایی است که در مزرعه گوجه فرنگی بهصورت کود سرک مورداستفاده قرار میگیرد. مقدار 100 کیلوگرم در هکتار از این کود توصیه میشود. کودهای شیمیایی که بهصورت سرک داده میشود (کودهای ازته) در طول دوره رشد برای تداوم رشد گیاه ضروری است. با شروع اولین خوشه میوه، کود سرک (ترجیحاً سولفات آمونیوم) داده میشود. بهطورکلی کودهای شیمیایی باعث زودرسی و ازدیاد محصول میگردند. عنصر ازت در رشد اولیه گیاه و تشکیل بوته قوی و عنصر فسفر در رشد ریشه و رسیدن میوه تأثیر بسزایی خواهند داشت. ناگفته نماند که میتوانیم از کودهای سبز (تیره بقولات) برای تقویت زمین استفاده کنیم.
کاشت گوجه فرنگی
گوجه فرنگی یکی از سبزیهایی است که هم میتواند بهصورت مستقیم در زمین اصلی کشت گردد و هم خزانه گرفته شود، سپس نشاها به محل اصلی منتقل گردند. ولی این گیاه نسبت به نشاکاری عکسالعمل مثبت نشان میدهد و یکی از معروفترین گیاهانی است که نشا میشود. اگر مستقیماً به کشت گوجه فرنگی اقدام میکنیم، باید بهمحض برطرف شدن خطر سرما و رفع یخبندان کشت آن انجام گیرد. در این صورت زمین به جوی و پشته تبدیل میشود و بذور در بالای داغ آب کاشته میشوند. عمق کاشت بذر در گوجه فرنگی حدود یک سانتیمتر است. فاصله دو نهر نسبت به پابلند و پاکوتاه بودن بوتهها بین 60 تا 90 سانتیمتر متغیر است. فاصله دو بوته روی خطوط کشت بین 40 تا 60 سانتیمتر است. میزان مصرف بذر برای یک هکتار بین 2 تا 5/2 کیلوگرم است. بعد از سبز شدن بذر، بوتهها به فاصلههای دلخواه تنک خواهند شد. در نقاطی باید اقدام به کشت مستقیم این گیاه کنیم که طول دوره رشد کافی باشد. برای مثال: در نقاط سردسیر، معمولاً تا اواسط اردیبهشت خطر سرما زدن وجود دارد، لذا برای اینکه نشا در موقع مناسب، یعنی اواخر اردیبهشت برای کشت در مزرعه آماده باشد، باید حدود 5/1 تا 2 ماه قبل از نشاکاری در محل مناسب خزانهگیری کنیم. در مناطقی چون بندرعباس بذر گوجهفرنگی مستقیماً در پاییز در محل اصلی کشت میگردد و گیاه در زمستان بهخوبی رشد و نمو کرده، بهاینترتیب در اواخر زمستان محصول آن قابلعرضه به بازار میشود. در این نواحی گیاه در تابستان از شدت گرما بهکلی خشکشده از بین میرود.
برای تهیه نشا بذر را چند هفته قبل در خزانه میکارند. این مدت حدود 6 تا 8 هفته است. اگر از خزانه انتظار استفاده میشود، این مدت کمی افزایش یافته، به 8 تا 10 هفته میرسد. میزان مصرف بذر برای یک هکتار نشاکاری حدود 400 تا 500 گرم است. توصیه میشود بهمنظور جلوگیری از شیوع بیماریهای قارچی، قبل از کاشت، بذور با یک قارچکش ضدعفونی گردند. در این صورت مقدار 2 قاشق چایخوری از قارچکش (تیرام، کاپتان) روی یک کیلوگرم بذر پاشیده میشود. برای این کار بهتر است بذور کمی مرطوب باشند. حتیالامکان سعی شود از خاکی که قبلاً برای گوجه فرنگی استفاده نشده است، برای خزانهگیری در نظر گرفته شود. در آمریکا چنانچه مجبور باشند از خاکی که قبلاً در آن گوجه فرنگی کشت شده است برای تهیه خزانه استفاده شود، آن خاک بهوسیله بخارآب و یا فرمالدئید استرلیزه میگردد. وقتیکه بوتهها چند برگه شدند و طول آنها به 15 تا 20 سانتیمتر رسیدند قابل نشا هستند.
نشاکاری باید وقتی صورت گیرد که هوا خنک باشد که معمولاً بعدازظهر موقع مناسبی برای این کار است. نشاکاری ممکن است با دست صورت گیرد و یا با ماشین نشاکار انجام شود که در این موقع استفاده از محلولهای شروعکننده و یا S. S. لازم و ضروری است. قبل از انتقال نشا به محل اصلی، زمین به جوی و پشته تبدیل میشود که قبلاً در مورد آن صحبت شد. عمل مقاوم کردن بوتهها قبل از انتقال نشا حتماً لازم است. این اعمال شامل قرار دادن بوتههای گوجه فرنگی در حرارت کم، کم کردن میزان رطوبت خاک و دیگر کارهایی است که نشاها را نسبت به شرایط نامساعد مزرعه مقاوم میکند. عمل مقاوم کردن ممکن است 4 تا 10 روز طول بکشد. چنانچه مقاومسازی بیشازحد به طول بینجامد، موجب زرد شدن بوتهها میگردد.
خوابانیدن بوته
قبلاً ذکر گردید درصورتیکه ساقه گوجهفرنگی با خاک تماس داده شود تولید ریشههای نابجا میکند و به همین علت حدود یک ماه پس از کاشت نشاء بغل هر بوته و عمود بر پشته جوی کوچکی به عرض 4 تا 5 سانتیمتر حفر گشته و ساقه را طوری در آن شیار قرار میدهند که فقط برگها بیرون بمانند. محل تماس ساقه با خاک تولید ریشه میکنند که قوه تولید محصول بوته را افزایش میدهد.
در آپارتمانها و ویلاهایی که با کمبود زمین و خاک روبرو هستند میتوانید از جعبههای میوه و یا هر وسیله حجمی دیگر مانند کیسههای برنجی برای کاشت استفاده کنید. به علت اینکه خاک آن از بهترین انتخاب میگردد گوجههایی با کیفیت عالی تولید خواهد شد.
مراقبت از مزرعه
سلهشکنی و مبارزه با علفهای هرز حتماً باید انجام شود. این کار در اوایل رشد بوته، اهمیت فراوانی دارد. از کولتیواتورهای دستی که زیاد در عمق خاک فرو نروند، باید استفاده شود که به گیاه صدمه نزند. نسبت به آبوهوای منطقه کود سرک باید در دو یا سه نوبت به زمین اضافه شود. آبیاری مزرعه گوجه فرنگی از امور ضروری است. در موقع آبیاری باید دقت کرد که بوتهها، خصوصاً میوهها در آب قرار نگیرند. قرار گرفتن میوه در آب به ترکیدن میوه کمک میکند. آبیاری باید با دقت انجام شود؛ زیرا کموزیاد شدن دفعات آن و نامرتب و نامنظم بودن آن بهخصوص موقع رسیدن میوه باعث بروز انواع بیماریها میگردد. اگر زمین کاملاً خشک شود و یک مرتبه آبیاری زیاد صورت گیرد بیشتر میوهها شکاف برمیدارند.
بوتههای گوجه فرنگی یا به حال خود باقی گذارده میشوند و یا اینکه تربیت و هرس میشوند. در این صورت فقط 3 تا 4 شاخه روی بوته گذاشته میشوند و بقیه آنها هرس میگردند. آزمایشهای مختلف نشان داده است که هرس به زودرسی و بالا بردن میزان محصول کمک میکند. مضافاً به اینکه مبارزه با آفات و امراض و برداشت میوه آسانتر صورت میگیرد. با هرس میتوان میزان ترکخوردگی میوه را تقلیل داد. برای هرس روشهای مختلفی متداول است که مرسومترین آنها نگهداشتن یک ساقه و بستن آن به قیمی است که به پای بوته نصب شده است. با هرس بوته میتوانیم از فضای بیشتری استفاده کنیم و تعداد بیشتری در واحد سطح داشته باشیم.
مراحل مختلف رسیدن میوه
رسیدن میوه گوجه فرنگی دارای مراحل مختلفی به شرح زیر است:
رسیده سبز
هنگامی است که میوه از نظر حجم تقریباً بهاندازه نهایی خود رسیده است. رنگ آن از سبز تیره تا سبز مایل به سفید است. در این حالت میوه بسیار محکم است و فشارهای مختلف را تحمل میکند. در این مرحله میوه میتواند به روشهای مصنوعی رنگ قرمز به خود بگیرد.
رسیده نیمه صورتی
پس از چند روز میوههای سبز مرحله قبلی تغییر رنگ داده، لکه یا خطوط صورتیرنگ روی آن دیده میشود. میوه در این حالت هنوز کمی محکم است و در اطراف بذر ماده لزج ژلاتینی وجود دارد. این مرحله را دوره رنگاندازی هم میگویند.
رسیده تمام صورتی
در این حالت رنگ صورتی تمام میوه را فرا گرفته، هنوز میوه کمی مقاوم و محکم است؛ ولی ماده لزج و ژلاتینی اطراف بذر رو به کاهش است.
رسیده قرمز
در این حالت میوه کاملاً رسیده و نرم است و دارای رنگ قرمز شفاف است. میوه برای مصرف در این مرحله بسیار مناسب است. بعضی این مرحله را به دو قسمت تقسیم میکنند. رسیده سفت که میوه قرمز شده، ولی گوشت آن محکم است و دیگری خیلی رسیده که میوه کاملاً نرم است. برای حمل گوجه فرنگی به نقاط دوردست (از جنوب به تهران) بهتر است، در مرحله رسیده سبز و نیمه صورتی انجام شود. اگر بازار مصرف نزدیک باشد، بهتر است در مرحله تمامصورتی و یا رسیده قرمز باشد.
خصوصیات گوجه فرنگی موزی قرمز
این واریته از گوجه بسیار تازه با درصد جوانه زنی بالا وارداتی از ترکیه می باشد.
میوه های قرمز خوش رنگ و کشیده شبیه موز
باردهی زیاد و به صورت خوشه ای
مناسب خام خوری و تزیین غذا
استفاده در صنایع کنسرو سازی و تهیه سس گوجه
مناسب کاشت خانگی و پرورش در گلدان
مقاوم در برابر آفات و کم آبی
محصول ۱۰۰٪ تست شده می باشد.
تجربه خرید و کاشت خود را با ما در میان بگذارید
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.